De voormalige staatshoofd, Macky Sall, die vanaf zijn aantreden goed bestuur tot de centrale pijler van zijn beleid had gemaakt, zou mogelijk de eerste slachtoffer worden. En dat, zelfs als het debat over zijn juridische aansprakelijkheid in deze zogenoemde « verborgene schuld »-zaak voortduurt en juristen elkaar in de media bestrijden.
Terwijl de kwestie van zijn juridische aansprakelijkheid voor de onder zijn regime aangegane schuld de mediacontroverse tussen juristen blijft voeden, klinkt deze zaak als een soort wraak van het lot voor de voormalige president.
Inderdaad, als vierde staatshoofd van Senegal had Macky Sall zijn politiek discours opgebouwd rondom transparantie en verantwoording. Vandaar zijn beroemde leus: « het vaderland eerst vóór de partij », om aan te geven dat de beslissingen en acties van zijn regering zouden worden gedreven door het nationale belang en niet door dat van zijn partij.
Slechts kort nadat hij zijn functie had aanvaard, had hij zo de Cour de répression de l’enrichissement illicite (CREI) nieuw leven ingeblazen, een bijzondere rechtsgang opgericht in 1981 maar lange tijd sluimerend. Zijn kenmerk ligt in de omkering van de bewijslast. Kort na deze herlancering maakte CREI, via haar toenmalige speciale aanklager — tegenwoordig parlementslid van de meerderheid Pastef — Alioune Ndao — bekend dat vijfentwintig voormalige hoogwaardigheidsbekleders het doelwit waren van de verantwoordingprocedure. Echter, slechts Karim Wade, zoon van zijn voormalige mentor Abdoulaye Wade, werd uiteindelijk vervolgd en veroordeeld. Zijn oproeping, terwijl Macky Sall het Parlement voorzat, om verhoord te worden in het kader van de uitvoering van staatsprojecten in aanloop naar de Organisatie van de Islamitische Conferentie (OCI) van 2008, markeerde bovendien het begin van de breuk tussen de twee mannen. Veroordeeld, en daarna tot ballingschap gedwongen, zou Karim Wade het belangrijkste slachtoffer worden van deze kruistocht tegen illegale verrijking.
De andere prominente politieke figuur in dit beleid van zogenaamd goed bestuur wordt Khalifa Ababacar Sall, de huidige leider van het platform Taxawu Sénégal. Destijds de machtige burgemeester van Dakar, die successive weerstand bood aan de regimes van Wade en Macky Sall tijdens de lokale verkiezingen van 2009 en 2014, werd in 2017 beschuldigd van « verduistering van publieke middelen » op basis van een rapport van de Algemene Inspectie van Staat dat nooit is vrijgegeven. Schuldig bevonden aan « valsheid en gebruik van vals in handelsdocumenten, valsheid en gebruik van vals in administratieve documenten en oplichting met betrekking tot publieke middelen », werd hij veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf en een boete van vijf miljoen CFA-frank.
Vandaag, meer dan vijf jaar later, lijkt de affaire van de verborgen schuld, onthuld door premier Ousmane Sonko tijdens de persconferentie van de regering in september 2024, vervolgens bevestigd door een rapport van de Algemene Rekenkamer gepubliceerd in februari 2025 en, meer recent, door de algemeen directeur van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), Kristalina Georgieva, op 16 oktober jl., een echte klap terug voor Macky Sall.
